En ineens behoor je tot de risicogroep. Het kost me moeite om in de 'ik-vorm' te schrijven, maar eerlijkheidshalve moet ik natuurlijk zeggen: ik behoor tot de risicogroep.
Niet omdat ik zo oud ben, niet omdat ik (voor zover ik weet) in contact ben gekomen met dragers van het coronavirus, niet omdat ik nu al verminderde weerstand heb, maar het komt eraan. In de media wordt het eufemistisch en verhullend "onderliggend lijden" genoemd.
Sinds deze week ben ik een erkend K-patiënt. Het Ch-woord is er namelijk uit. Het moet wel heel gek lopen als het niet zo is, maar er gaat chemotherapie ingezet worden. Hoe vaak, hoe lang en hoe intensief moet nog bepaald worden, althans, moet me nog verteld worden. Aankomende week (maandag) zal ik na 3 maanden intensief behandeld te zijn geweest door een team van urologen eindelijk een echte oncoloog ontmoeten die me gaat vertellen over de hoed en de rand.
Voor een optimaal resultaat van de behandeling zal ik zo spoedig mogelijk de kuur moeten ondergaan. Virusvrij voor nu, en zo min mogelijk risico op besmetting straks. De inschatting of mijn te verwachten verminderde weerstand de komende weken een snelle start van de chemo zal belemmeren, zullen de artsen moeten maken. Ik hou mijn hart vast.
De voortekenen zijn niet gunstig. Niet alleen de onwetendheid over wat ons nog te wachten staat is groot, ook de gekte neemt toe. Toen mevrouw Dagtaak mij belde vanuit de plaatselijke Super om mee te delen dat de kiwi's en de peren (goed voor mijn stoelgang) uitverkocht waren en of bananen ook goed waren (in elk geval fruit!), kon ze me nog tijdens het gesprek vertellen dat net ook de laatste tros bananen voor haar neus weggegrist werden. Doe dan maar paracetamol, hoopte ik. Helaas. Met honderden volle karren om haar heen schuifelde ze naar de kassa om in de auto op de radio te horen dat grote groepsbijeenkomsten afgeraden werden, maar dat de scholen wel open zouden blijven.
Het is nu zondag. Over enkele uren zal er weer een persconferentie worden gegeven door onze voorman Rutte. Hij zal naar alle waarschijnlijkheid aankondigen dat de scholen onder druk van de publieke opinie toch dicht zullen gaan en dat er geen enkele reden voor paniek is en de winkels gewoon bevoorraad blijven. Over het feit dat met name gezonde, sterke en stevige burgers het eerst bij de wederom gevulde schappen zullen staan, zal hij zwijgen.
Geen paniek. Alles komt goed. Is het niet nu, dan wel morgen.
Reacties:
Hans schreef op Maandag 16 maart:
Niet leuk
Peter De Reijke schreef op Maandag 16 maart:
Beste Ton,
Ik volg al je berichten en denk steeds aan je. Ik kan je alleen maar toewensen dat je de moed erin houdt.
Alle sterkte.
Peter De Reijke, oud-collega van lang geleden
Hans schreef op Zondag 15 maart:
Bizarre tijden met tanden Ton. Sterkte!
De reactiemogelijkheden zijn gesloten.