Wat volgt is een verhandeling van ruim tweehonderd pagina's waarin Van Dijkhuizen zijn alter ego, Ruben Varing, eRVaringsdeskundige, laat vertellen welke invloed Tourette op zijn leven heeft en heeft gehad. Het boek is geen neurologisch verslag, het boek is geen medisch naslagwerk, het boek is een levensbeschrijving. Niets verhullend over zijn tics. Niets verhullend over zijn drang alleen te zijn, en dan nog het liefst op de fiets, waar hij zijn verplichte tics buiten het zicht van de medemens kan laten gaan.
"Wie nu denkt dagelijks een soort dolleman over de Zuid Veluwse heuvels te kunnen zien fietsen, moet ik teleurstellen. Doorgaans weet ik al dit gefriemel tegen te houden als er anderen in zicht zijn of even teveel op mij letten. Ik bewaar de attractie voor de momenten waarop ik mij onbespied waan. Het gaat niemand aan wat ik op de fiets uitspook. Anderen mochten eens ongerust worden of zich zorgen maken. Of mij bespotten." Ook Ruben, alias Jaap, ontkomt er niet aan dat zijn tics zichtbaar zijn, dat
ze grote invloed hebben gehad op zijn studie aan de VU in Amsterdam, tijdens de uitvoering van zijn praktijk als asieladvocaat, in zijn privé-leven. Het boek is geen klaagzang, verre van dat. Vol humor en met veel relativeringsvermogen geschreven, geeft het aan hoe dodelijk vermoeiend het syndroom kan zijn.
Dat je als lezer hoopt snel weer een tragi-komische beschrijving van één van de tics te lezen, moet de lezer vergeven worden.
Voor iedereen die oordeelt, heeft de auteur nog een prachtig slotoffensief in petto. Met als laatste woorden:
"Kijk," zei mijn gids,"dit is jouw moment, schuif maar aan: vanaf nu hoor je bij de uitgeticten."Meer info op de site van Nieuwe Druk