Op Kostschool, mijn jeugd in Doesburg, herinneringen van Thea Witteveen

Voor een omslag van een boek dat bij Nieuwe Druk inmiddels is uitgegeven gingen we op zoek naar de plek waar vroeger de kostschool van de auteur in Doesburg heeft gestaan

( 13 december 2012  20.00 presenteerde Thea Witteveen deze roman in de bibliotheek in Dieren. De lezing zal worden voorafgegaan door een verhaal van Ton van Eck over Nieuwe Druk.)

Klooster in Doesburg

" Ja hoor, twee jaar geleden stond het er nog."

Ik vraag haar of het zin heeft om er naartoe te gaan. Immers, we zijn zo'n kleine zeventig jaar verder en elke stad houdt zo nu en dan opruiming. Waarom Doesburg dan niet? "Twee jaar geleden was het er nog," verzekert ze me. We gaan op pad. Goed humeur, mooi weer, Doesburg is prachtig, en een geleend fototoestel.

Parking Kloostertuin

We parkeren de auto dicht tegen het centrum aan. De parking heet "Kloostertuin" en is groot. Ergens bekruipt mij een onbestemd gevoel. Een parkeerplaats die "Kloostertuin" heet, is geen goed voorteken. Zeker niet wanneer je weet dat Doesburg in de jaren zeventig het stadje prachtig heeft gerestaureerd en dat de oude niet meer op te knappen gebouwen, zeg maar ruïnes, het veld hebben moeten ruimen. Het gebeurt dan wel vaker dat de plek waar ooit iets historisch heeft gestaan een parkeerplaats wordt dat de naam van de oude ondergrond draagt. De "P" ziet er echter ouder uit dan twee jaar, dus zal het wel los lopen, zo beeld ik mezelf in. Gemoedelijk lopen we het oude centrum in.

Gemeentehuis en VVV

Via de Kloosterstraat lopen we langs het oude Arsenaal. Een monumentaal pand dat ze zich nog goed kan herinneren van vroeger. Daar was de kazerne. Ernaast een klein gebouwtje waar een lagere school stond. "Daar moesten we op zondag brieven naar huis schrijven, natuurlijk werden die door de nonnen gelezen, er heerste strakke censuur." Al lopend, vertelt ze veel over vroeger. Geen spoor echter van het klooster en de kostschool. We besluiten naar het Gemeentehuis te gaan en daar te vragen of er nog ergens een restje muur is van een van de gebouwen. Daar verwijzen ze ons door naar het VVV. Iedereen is erg geïnteresseerd, maar nergens een foto of aanwijzing die ons verder helpt.

In het VVV kan een van de vriendelijke medewerksters zich ineens herinneren dat er in het centrum een oude non woont. Doesburg is klein en gemoedelijk, en ze gaat direct voor ons bellen. Na drie telefoontjes hebben we een naam en een adres en besluiten daarheen te gaan.

Stadsgids

Ook de non weet niets. Zij is hier pas in jaren zeventig komen wonen en verwijst ons door naar een oudere heer die in het verzorgingshuis aan de overkant woont. Ja, hij is vroeger stadsgids geweest, en heeft de leeftijd dat hij het zou moeten weten.

Even twijfel ik of we niet in het verkeerde stadje zitten. Maar een klein kwartiertje later krijgen we van de heer H. het verlossende antwoord. Hij weet het nog goed. Helaas bevestigt hij mijn vermoeden. Het Klooster en het Pensionaat stonden exact daar waar ik nu mijn auto heb staan.

Arsenaal

Het enige gebouw dat nog het meest doet denken aan het oude klooster, is het oude Arsenaal, dat bijna tegen het oude klooster was aangebouwd. Hij verwijst ons naar de lokale boekwinkel voor foto's. De prachtige boekwinkel had niets. Onze vergeefse zoektocht heeft een prachtige dag opgeleverd, maar geen foto of beelden.

We gaan verder speuren. Er zal toch wel iemand te vinden zijn die nog oude ansichtkaarten of foto's uit die tijd heeft?

Het boek is inmiddels uit en voor de omslag is gekozen voor oude foto's van de kostschooltijd van Thea Witteveen zelf.

(Deze Dagtaak is geschreven in 2012)

Thea Witteveen heeft een omvangrijk oeuvre nagelaten. "Op kostschool in Doesburg" verscheen bij Uitgeverij Nieuwe Druk.