" Ik word niet beoordeeld op wat ik doe,
maar op wat ik deed ", op de omslag een foto van een ongeschoren Raymond van het
Groenewoud met een afgeplakt oog. Hij kijkt weemoedig en lijkt zelf ook meer te
geloven in zijn verleden dan in zijn toekomst. De foto moet mooier zijn dan het
artikel. Dat kan niet anders. Ik vermoed een stuk met veel tragiek waarin hij
aangeeft nog steeds volop inspiratie te zitten en midden in het leven te staan.
De journalist zal het voor zoete koek aannemen maar ondertussen vooral ingaan
op wat Raymond in het verleden voor de Vlaamse en Nederlandse jeugd van toen
betekend heeft. Raymond, ik durf het magazine niet te...