Elke dag een korte column met reflectie op het nieuws, de actualiteit, opvallende gebeurtenissen of publicaties.
Meestal mild en poëtisch, soms bijtend cynisch. Volg Dagtaak via Twitter.
De meest gelezen columns van het afgelopen kwartaal vindt u hier.
Dagtaak is Blogger des Vaderlands, benoemd op 6 maart 2015 tijdens de finale van het Blogbal. In 2014 Publieksprijs van de Blogparel en 2e bij de vakjury.
Deze site wordt officieel geïndexeerd door de Koninklijke Bibliotheek "De geschiedenis van vandaag wordt vooral online geschreven. Daarom archiveert de KB sinds 2007 de belangrijkste websites van Nederland. Zo voorkomen we dat de onderzoekers van de toekomst te maken krijgen met een digitaal gat in ons geheugen."
Vannacht kon ik de slaap niet vatten. Uren heb ik wakker geleden en me toen maar overgegeven aan een oude truc. Schaapjes tellen. Ik was het bijna vergeten, maar het helpt. Met mijn ogen dicht stelde ik me een grote rij schapen voor die één voor één langskwamen. Ik wees naar elk schaap en gaf het een nummer. In volgorde. Naast de rij schapen liepen honden. Bordercollies, dat zijn honden die schapen in het gareel moeten houden en ze kunnen drijven naar elke gewenste plek. De collies hadden verschillende kleuren, dat mag. Ze blijven collies, het kenmerkende van het ras is dat ze drijven en met hun blik de schapen kunnen "fixeren". Een welhaast dodelijke blik. Dat kunnen ze lang volhouden. Alle collies hebben een witte punt op de staart, een soort antenne. Daarmee houden de overeenkomsten op. Sommige collies hebben bruin als overheersende kleur, andere rood, weer andere hebben een blauwe soms paarsachtige kleur in de ogen, en je hebt er ook bij waarvan de onderkant van de poten zwart is. Soort zwarte kousjes.
Van de roodharige hond had ik meer verwacht. Hij haakte halverwege de telling af en deed een plasje in een Buitenhofje. Ik had hem aan de kudde toegevoegd vanwege zijn uitstraling, leek gezag te hebben, rustig, wijs, maar de vermoeidheid speelde hem parten. Ik wist dat ik niet veel schaapjes meer over had en de kerk zich al klaar maakte voor het grote luiden. Nog een keer renden de collies langs de rij, elke hond overtuigd van zijn richting. Bij het 565ste viel ik in slaap. Het laatste schaap dat over de dam zou moeten worden gebracht heb ik niet meer kunnen tellen.

