Elke dag een korte column met reflectie op het nieuws, de actualiteit, opvallende gebeurtenissen of publicaties.
Meestal mild en poëtisch, soms bijtend cynisch. Volg Dagtaak via Twitter.
De meest gelezen columns van het afgelopen kwartaal vindt u hier.
Dagtaak is Blogger des Vaderlands, benoemd op 6 maart 2015 tijdens de finale van het Blogbal. In 2014 Publieksprijs van de Blogparel en 2e bij de vakjury.
Deze site wordt officieel geïndexeerd door de Koninklijke Bibliotheek "De geschiedenis van vandaag wordt vooral online geschreven. Daarom archiveert de KB sinds 2007 de belangrijkste websites van Nederland. Zo voorkomen we dat de onderzoekers van de toekomst te maken krijgen met een digitaal gat in ons geheugen."
Toen mijn broertje 5 werd, was ik bijna 10. Hij gaf een feestje. Er
waren 6 kinderen te gast. In totaal zaten we met acht kinderen aan tafel
toen de spelletjes achter de rug waren (inclusief mijn broertje en ik).
We hadden verstoppertje gespeeld, iets met een blinddoek en een ezel en
vast nog wat dingen die ik nu vergeten ben. Het geheugen is selectief.
Toch herinner ik me precies wat er aan tafel gebeurde. Een van de
kinderen pakte gelijk een handje frites en twee kroketten en begon te
eten. Marike at eerst haar bordje frites op om de kroket tot het laatst
te bewaren, en zo deed ik dat ook. Toen ik de frites op had pakte ik
mijn kroket waar ik recht op had, er waren er immers precies acht.
Marike graaide mis. En begon hard te huilen. Zo hard dat mijn vader aan
kwam snellen, de kroket op mijn bord zag, mij een fikse draai om de oren
gaf en mij naar boven stuurde: ik had de kroket van Marike gepakt en
als oudste moest ik het goede voorbeeld geven. Het is nu zo'n veertig
jaar geleden maar nog steeds voel ik de behoefte om mijzelf te
verdedigen. Ik heb het adres van Marike nooit achterhaald, maar ik hoop
dat ze dit leest. Echt, het was niet mijn schuld! Ik had hoogstens even
kunnen wachten, als oudste, alvorens ik de laatste kroket pakte. 

