Zondag de Zeepbel van Macht en Gezag

Een weekje de krant goed bijhouden en je valt van de ene verbazing in de andere. Niet omdat je het niet wist,of niet al vermoedde. Maar omdat gezagsdragers en opiniemakers er alles aan lijken te doen om voortdurend al je vooroordelen te bevestigen.

Moszkowicz zaagde Schalken door over zijn professionele antenne. Zijn eigen antenne haperde deze week ook met als dieptepunt een telefonisch optreden bij Pauw en Witteman. De professionele antenne van de kersverse directrice van Nederlands meest bekritiseerde facilitair bedrijf Pro-Rail haperde behoorlijk toen zij, ondanks dat ze wellicht gelijk had, kenbaar maakte dat ze geen boodschap had aan de reizigers. De Belgische Bisschop Vangheluwe heeft het over spelletjes als hij aan al zijn neefjes zit. En onze koning in spe is nog steeds blij met zijn verscholen villa in Mozambique die wellicht door snelheidsduivel Laurent uit Belgie in recordtempo bezocht gaat worden. Ondertussen verrijkt de top van de defensie zichzelf en keren CEO's bonussen uit met van de bevolking geleend geld.

Geloof en hoop in en op de morele gezagsdragers lijkt af te glijden naar een ongekend dieptepunt. Rolmodellen, voorbeeldfiguren, personen die we hoog achten en graag volgen in hun gefundeerde mening zakken door de grond. Het is vast nooit anders geweest, maar het onfatsoen en de mate waarin ze ermee weg lijken te komen voorspelt niet veel goeds. Met verbazing las ik het tweegesprek van de oprichter van Geen Stijl Dominique Weese en Mariette Baanders in de NRC. "Wij leggen de vinger op hypocrisie" zo zegt hij. Geen Punt lijkt mij, dat mag en moet ook. Om enkele regels verder het Nodeloos Kwetsen en het Ongefundeerde mening uiten te propageren. Onfatsoen heerst. Zowel bij hen die het onderwerp zijn als bij hen die erover rapporteren. Als Pownews fatsoenlijk rapporteert wat er allemaal aan onfatsoen plaats vindt dan hebben ze aan die paar uur zendtijd per week niet voldoende.

In de jaren zestig is wereldwijd een grote protestbeweging op gang gekomen tegen de macht van de "onaantastbaren". Politici, rechterlijke macht, regeringsleiders, de geestelijkheid, bestuurders aan de universiteiten moesten het ontgelden. Daarvoor in de plaats werd breeduit democratisering ingevoerd, openbaarheid van bestuur, ontzuiling en de promotie van de vrije en kritische geest. We mogen nu vijftig jaar later alles roepen en doen. Zowel het gepeupel als de machtigen aan de top. Een nieuw vacuum is aan het ontstaan. Het antwoord daarop is slecht voorspelbaar. Maar ik hou mijn hart vast. Op het moment dat niemand zich meer van iemand anders aantrekt en eigen gewin, eigen belang en hedonisme hoogtij viert lijkt het einde zoek.

Wetenschappers buigen zich over de vraag wat voor boodschap en in welke vorm zij de ruimte in moeten sturen om eventuele buitenaardse wezens erop attent te maken dat in deze hoek van het heelal zich een levenswaardige planeet bevindt. En wat laat je dan zien? Volgens mij moeten ze het simpel houden. Een enorme zeepbel volstaat. Dan weten ze genoeg!