Wat een feestdag voor Europa had
kunnen zijn lijkt een zwarte maandag te worden. In Finland heeft een
anti-Europese partij met de lugubere naam: "De Ware Finnen" een
monsterzege geboekt door de inzet: geen financiele hulp aan mede EU
landen. Tussen Italie en Frankrijk dreigt een nieuwe muur opgebouwd te
worden door onenigheid over het doorlaten van Noordafrikaanse
vluchtelingen en dan vooral Tunesiers. En Nederland is in ijltempo een
noodwet aan het voorbereiden om de grenscontroles weer opnieuw in te
laten voeren met het oog op de toestroom van dezelfde vluchtelingengolf.
Voorlopig hopen we dat Belgie en Duitsland alvast overgaan tot zware
controles waardoor Nederland nog even buiten schot blijft. Fort Europa
heeft in Lampedusa haar achilleshiel gekregen en Berlusconi gaf de
vluchtelingen hoop dat de weg naar vrijheid openstaat. De Italiaanse
minister Maroni kijkt met onschuldige blik en zegt dat hij niets fout
doet, immers "we hebben Schengen toch, vrij verkeer van personen". Onze
Europese President Herman van Rompuy ziet de bui al hangen en probeert
te sussen: "ach, om zoveel mensen gaat het toch ook weer niet, allemaal
rustig gaan slapen". En Leers weet het zeker: "het zijn allemaal
economische vluchtelingen". (Leers weet trouwens wel meer zeker. Ook
weet hij zeker dat het in Iran goed toeven is terwijl zijn
kabinetsgenoot Rosenthal Iran een barbaars land noemt, goed toeven daar:
dus terugsturen die mensen).
Voorlopig hebben de
Tunesiers flinke terreinwinst geboekt. Van het zuid Italiaanse puntje
Lampedusa staan ze nu massaal bij Ventimiglia, de grensplaats tussen
Frankrijk en Italie.
Ik ben benieuwd of ze mee gaan zingen en hossen als later op de dag de festiviteiten van 60 jaar Europa gevierd gaan worden.
Als
ik Tunesische vluchteling zou zijn zou ik mijn heil bij Moszkowicz gaan
zoeken. Ik denk dat ik een grote kans zou maken om de politieke
scherprechters uit de Europese landen massaal te wraken. Of het nu om
Maroni, Herman de Rompuy of om Leers gaat. De beslissingen die ze nemen
evenals hun uitgesproken onschuld of verontwaardiging heeft niets te
maken met een duidelijke visie gepaard met inzicht over hoe wij in
Europa met onze medemens om willen gaan, maar heeft alles te maken met
een vergaand opportunisme en een Not in my Backyard overtuiging.
In
het uiterste noordpuntje van Europa hebben ze alvast een
waarschuwingsschot afgegeven. Wat jullie ook doen daar in het Zuiden,
wij zijn de ware Finnen. Tot de Oostzee en niet verder!
