Toen mijn broertje 5 werd, was ik bijna 10. Hij gaf een feestje. Er
waren 6 kinderen te gast. In totaal zaten we met acht kinderen aan tafel
toen de spelletjes achter de rug waren (inclusief mijn broertje en ik).
We hadden verstoppertje gespeeld, iets met een blinddoek en een ezel en
vast nog wat dingen die ik nu vergeten ben. Het geheugen is selectief.
Toch herinner ik me precies wat er aan tafel gebeurde. Een van de
kinderen pakte gelijk een handje frites en twee kroketten en begon te
eten. Marike at eerst haar bordje frites op om de kroket tot het laatst
te bewaren, en zo deed ik dat ook. Toen ik de frites op had pakte ik
mijn kroket waar ik recht op had, er waren er immers precies acht.
Marike graaide mis. En begon hard te huilen. Zo hard dat mijn vader aan
kwam snellen, de kroket op mijn bord zag, mij een fikse draai om de oren
gaf en mij naar boven stuurde: ik had de kroket van Marike gepakt en
als oudste moest ik het goede voorbeeld geven. Het is nu zo'n veertig
jaar geleden maar nog steeds voel ik de behoefte om mijzelf te
verdedigen. Ik heb het adres van Marike nooit achterhaald, maar ik hoop
dat ze dit leest. Echt, het was niet mijn schuld! Ik had hoogstens even
kunnen wachten, als oudste, alvorens ik de laatste kroket pakte.
Veroordeeld
worden om iets wat je niet hebt gedaan is traumatiserend. Ik had alle
schijn tegen. Was de oudste, had als enige nog een kroket op mijn
liggen, en als rossig jongetje kreeg ik bij de eerste de beste ware of
niet ware beschuldiging ook nog een vuurrood hoofd. Ik had mijn
uiterlijk tegen.
Gisteren was de eerste zittingsdag van
Kapitein en Ridder Marco Kroon. Zijn priveleven ligt op tafel ("ik had
een spaarkaart bij de seksshop") , de schijn tegen (uit de enige haren
op zijn lichaam, 2 borstharen, blijken sporen van cocaine), en zijn
uiterlijk tegen (daar snap ik niets van, maar dat zegt Marco zelf, hij
heeft toch zelf zijn haren afgeschoren en lijkt sprekend op minstens een
kwart van alle spelers uit de vaderlandse voetbalcompetitie, en niet
alleen de vaderlandse). Het kan zomaar zijn dat hem een borsthaar
aangenaaid is (matennaaierij komt ook bij veel voetballers voor) en dat
blijkt dat deze Ridder niets te verwijten valt, op zijn spaarkaart na
dan. Sparen bij een seksshop doe je niet. De man is voor de rest van
zijn leven gestigmatiseerd, schuldig of niet, en wij smullen bij de
verhalen. Rectificatieberichten op TV of in de krant zijn niet sexy, die
lezen of horen we toch niet. Hoe moet Marco verder met de rest van zijn
leven als blijkt dat hij onschuldig is?
Morgen Sylvio en
Bunga Bunga in de rechtszaal in Italie. Hier lijkt het niet om de
schuldvraag te gaan, maar om de strafmaat en hoe hij zich hier uit gaat
redden. Maar is dat wel zo? De enigen die daar wat zinnigs over kunnen
zeggen zijn de gasten die aanwezig waren op het feestje, zeg maar de
Marikes van de kroketten. Berlusconi gaat achtenzeventig (78!) getuigen
op laten roepen. Namen die nu uitgelekt zijn, zijn onder meer van
Clooney en ook grote namen uit de voetballerij worden genoemd. Het
belooft een groot mediaspectakel te worden met een rode loper richting
de ingang van de rechtszaal. De Oscar-uitreiking zal er bij in het niet
vallen. Drie vrouwelijke rechters mogen de zaak beoordelen. Wordt het
een mannen-onder-elkaar proces waarin ze elkaar de hand boven het hoofd
gaan houden of zouden er toch matennaaiers bij zijn? Het zal een van de
twee worden. Berlusconi naar het gevang? Daar wil voorlopig nog niemand
in geloven. Dat zijn mediaconglomeraat er wel bij zal varen is haast wel
zeker. Bunga Bunga. Als ik een naam zou moeten verzinnen voor een nieuw
roddelblad, dan wist ik het wel!
De reactiemogelijkheden zijn gesloten.